Sprüchli

I BIN E CHLISES MÄNNLI

I bin es chlises Männli
und rede wieni tänk:
Es Cherzli amene Tännli,
das wär mis schönschti Gschänk.
Doch muesi ehrli säge:
Laasch d Schoggi au no da,
so hani nüt dergäge,
du liebe, gute Maa!

ES NACHTET SCHO UND S SCHNEIELET

Es nachtet scho und s schneielet,
du liebi Zyt, ganz grüsli,
de Chlaus leit jetzt sin Mantel aa,
und bschlüsst druf na sys Hüüsli.

Er holt de Schlitte us em Schopf,
spannt s Eseli gschwind aa,
und ladet d Seck und d Fitzen uuf,
won er für d Chind mues haa.

«Hü Trämpeli», seit er «s isch Zyt,
de Weg is Stedtli isch na wyt!
Mer händ hüt Abig gar vil z tue,
hü, Trämpeli, lauf artig zue!»

Wie sind die Seck so dick und schwer,
wer chunnt ächt d Fitze (Nüssli) über, wer?
De Chlaus weiss alles ganz genau,
drum, Chinde, bitti folged au!

DE SAMICHLAUS

De Samichlaus, de Samichlaus,
so tönts vo Huus zu Huus.
Gar mängem Chind chlopft s’Herz so fest
und luegt zum Fenster uus.

Jetzt polderets dur d’Stege-n-uuf,
was hed er ächt im Sinn?
Er treit en Sack so schwer und grooss,
was tuusigs isch da drin?

De Sack de nimmt er immer mit
für d’Chinde grooss und chlii.
De braave leert er d’Nusse druus,
die böse steckt er drii.

JEDESMOL ZOR CHLAUSEZYT

Jedesmol zor Chlausezyt
goht de Vatti fort, wie hüt.
S Gwüsse wird en wol nöd ploge?
Muescht entschuldige, dass i froge.
Wenn d de Vati triffsch verusse,
gib em dänn e Hampfle Nusse,
säg em au en Gruess vo meer.
Weischt, de Vati glychet deer!

DE NIKOLAUS CHUNTT HÜT UF BSUECH

Wo chunt er ächt au her?
Wenn mir s nöd wüssed, s macht gar nüt,
Wenn er nu chunnt dether.

Im Chindergarte lauft halt vill,
S gaht öppe chrutig zue.
Mir sind villmal so luti Chind,
Tüend s Müli nöd gern zue.

Au s liebi si mit de andere Chind
Laht z wünsche übrig vill.
Und erscht de Schuelweg
Jemine, da simmer lieber still.

Mir wänd vo jetzt a folge gschwind
Und lieb si mitenand.
Mir möchtet au gern flissig si
Und schaffe allerhand.

Gäll Nikolaus, bisch zfride jetzt,
Wenns gratet, denn wirds guet.
Em Chrischtchind bringt vo eus vill Grüess,
Gäll, Nikolaus, bis so guet.
Eseli, Eseli hopsassa,
Zieh em Chlous der Schlitte na,
Chumm im Trapp dür s Dörfli i
Mit em liebe Chlous derbi.

CHLAUS, ES ISCH MER ANGSCHT UND BANG

Chlaus, es isch mer angscht und bang
machsch au gar so Runzle,
lueg es bitzli fründli dry,
tuen es bitzli schmunzle!

Luegsch mer du is Gwüsse ie?
Gsiesch du myni Sünde?
Nöd emol es Cherzli bruuchscht
zom drinine zünde.

Bosget hani allerlei,
s Müetti chönnts verzele.
Aber dynere Artigkeit
tuen i mi empfele.

Bitti, liebe Samichlaus,
tuen mi jetz nöd strofe!
Weisch, i darf dänn rüebig sy
und di ganz Nacht schlofe.
Uf dyn Bsuech vom nöchschte Johr
chan i mi dänn freue.
Und jetzt wirsch du hoffentli
d Nussen omestreue.

DE SAMICHLAUS CHUNNT Z LAUFE

De Samichlaus chunnt z laufe,
Durab gäg eusem Huus,
Tüend artig, mini Chinde,
Er packt dänn vilicht us.

Er hät im Sack vil Nusse
Und Guetzli au derbi,
Tüend artig, mini Chinde,
Susch gaht de Chlaus verbi.

FI, FA, FO – DE SAMICHLAUS ISCH DO!

Fi, fa, fo – de Samichlaus isch do!
Zeig emol di schöne Sache,
wo d im Wald häsch chönne mache!
Nüss und Bire han i gärn,
Öpfel und au Zimmetschtärn,
gfolget han i zwar nöd immer:
aber, Samichlaus, bitte gimmer
trotzdem vo de guete Sache
und dänn gsehsch mi härzli lache!
Lärs do ane, frisch und frank-
und i säg dir: Vilmol Dank!

EN ENGEL CHUNNT ZUM SAMICHLAUS

En Engel chunnt zum Samichlaus
U seit ihm: „So, parat isch alls!

Dä Schlitte, wo de mer hesch gseit,
Isch glade, was druf ufe geit!

I ha grad no der Esel tränkt
Un ihm das neue Gschäll aghänkt!“

„Dä Boge Heu da sätt no druf!
Chum hilf, mir legene hinger uuf!“

„E Boge Heu? – Eh, das isch aber neu,
Git’s Möntsche, wo das ässe chöi?“

Der Sami lachet, was er cha,
U seit ihm:“Nei my liebe Ma;

Das isch jetz einisch nid für d’Lüt;
Die schetzi mer so öppis nüt!-

Lueg der dür ds Wulchefäischter uus:
Uf Erde schneit’s, es isch e Gruus;

Im Wald inn fingt der Oschterhas
Scho lengschti Zyt kes Hälmli Gras-

I bringen ihm das Heuli da,
Für dass er nid müess Hunger ha!“

ES POLTERET A DE TÜRE

Es polteret a de Türe
dä Samichlaus isch da.
Ich fürchte mich nüd, ich weiss
es, er isch e liebe Ma.

Ich streck em s Händli ane
und luege zuenem ue:
Wo hesch de du dis Hüsli?
Wer putzt dier dini Schueh?

Vo wem hesch d Spanischnüssli,
wer sticht dier Guetsli us?
Und wachsed d Manderinli
im Gärtli vor dim Hus?

De Samichlaus muess lache:
Du Läcker, mit Verlaub,
das dörf ich nid verrate,
susch wird mis Eseli taub.

ES SCHNEYELET, ES BEYELET

Es schneyelet, es beyelet,
es goht e chüele Wind.
Hüt planged ufe Samichlaus
do inne alli Chind.

Es schneyelet, es beyelet,
de Samichlaus isch doo;
er hed is feini Chröömli proocht
und d Fitze mitem gnoh.

De Samichlaus, de Samichlaus
weiss, was mir poosget händ.
Drum hed er eus is Gwüsse gredt,
wil er eus alli kännt.

GUETENABE, SAMICHLAUS!

Gueten-Abe, Samichlaus!
Lueg, i bi no chlii,
aber i wott alli Tag
gäng e Brave sii!

Hesch gwüss öppis Guets im Sack,
will d’e Liebe bisch.
Und i säge viele Dank,
wenn d’mer Nüssli gisch!

Aber d’Ruete, Samichlaus,
muess i gwüss nid ha,
i ha drum nid Tätsch verdient,
gäll, du gsehsch mer’s aa!